طراحی درب ویترای برای فضای داخلی منزل

نقاشی پشت شیشه از هنرهای بسیار قدیمی اروپاست و اولین نمونه ی کشف شده ی آن در منطقه آپولیا (Apulia) در جنوب ایتالیای امروزی به دوران هلنی در اواخر قرن سوم میلادی است. در کاوش های بعدی تعدادی مدالیون با نقاشی پشت شیشه در کاتاکومب ها (دخمه های اجساد) در ایتالیا پیدا شده که متعلق به قرن سوم و چهارم بعد از میلاد است.

روش چسباندن ورقه های نازک فلزی (فویل) نقاشی شده به پشت شیشه، در اروپا و در قرون ۱۳-۱۲ میلادی متداول شد و یکی از زیباترین نقاشی ها، نقاشی پشت شیشه نماز خانه سنت استفان در کلیسای وست مینستر لندن است که متاسفانه بسیاری از این پنجره ها تخریب شد. دوران با شکوه شیشه سازی در اروپا قرن پانزدهم میلادی است که تقاضای زیادی برای ساخت اشیای تزئینی وجود داشت و شهر ونیز در این هنر سر آمد تمام اروپا و حوزه ی شرقی دریای مدیترانه شد و همچنین به سبب به وجود آمدن شبکه ی تجاری وسیع در این زمان بین این شهر و بازار های خاور نزدیک به کشورهای حوزه ی دریای سیاه و اروپای غربی شد و نمونه های زیبای شیشه ی ونیز به سراسر دنیا صادر شد.

اختراع دستگاه چاپ در سال ۱۴۵۰ میلادی توسط گوتنبرگ آلمانی استفاده از طرح های چاپی در نقاشی پشت شیشه درب ویترای را برای هنرمندان آلمانی و دیگر نقاط اروپا پدید آورد. بتدریج این شیوه نقاشی به صورت مستقل برای تهیه تابلوهای مذهبی نیز به کار گرفته شد. هزاران کلیسا و نمازخانه آلمان، اتریش، رومانی، چکسلواکی، اسپانیا، پرتقال و ایتالیا همیشه خواهان مقدار زیادی نقاشی پشت شیشه درب ویترای بودند. بزرگترین هنرمندان سال های ۱۶۰۰ میلادی در اروپا "هانس جاکوب اسپرونگلی" و "کرستیوف مورد" بودند که کارهایشان را امضا کردند. در سال های بعد نقاشی پشت شیشه رنگین تر شد و تحت تاثیر باروک و روکوکو قرار گرفت و از آئینه برای دورگیری نقاشی ها استفاده می کردند و فاصله بین آینه و شیشه را با نوارهای قلع فشرده پر می کردند. درقرن ۱۷ میلادی این هنر به کشور فرانسه برده شد و مورد توجه قرار گرفت. این هنر را در فرانسه Fixes sous verre یا تثبیت شده روی شیشه می نامیدند. و چون این اشیای تزئینی را در پاریس یک فروشنده آثار هنری به نام "ژان باپتسیت گلومی" به فروش می رساند به شیشه به سبک گلومی معرفی گشت .

در سال ۱۸۰۰ میلادی که در انگلستان سبک ریجنسی (Regency) متداول بود. ساخت آینه های چهار گوش که حاشیه آنها با شیشه های نقاشی شده تزئین می شد رواج یافت. بعدها نمونه هایی از نقاشی پشت شیشه به آمریکا برده شد و آنان سمبل های ملی خود مثل عقاب و خوشه گندم را بر پشت شیشه اجرا کردند.

پس از وقوع انقلاب کبیر فرانسه در سال ۱۷۸۹ میلادی و جنگ های ناپلئون بناپارت در اروپا صادرات نقاشی پشت شیشه دچار رکود شد. در قرن ۱۹ میلادی سفارشاتی از بازارهای آمریکا برای ساخت این آثار به اروپا می رسید و امروزه هم هنرمندانی در سراسر جهان به این هنر می پردازند. لیکن نقاشی پشت شیشه هرگز به محبوبیت قبل از قرن ۱۹ میلادی نرسیده و دوران شکوه و اعتلای آن به تدریج رو به افول است.

ورود درب ویترای به ایران

تاریخ دقیق ورود این نوع نقاشی به ایران هنوز مشخص شده نیست، لیکن به احتمال زیاد نقاشی پشت شیشه برای درب ویترای از کشور آلمان وارد ایران شده است. روایات پذیرفتنی حاکی از آن است که این شیوه نقاشی از طریق بندر ونیز به سراسر دنیا صادر شده و از این طریق به بنادر جنوبی ایران رسیده و مورد توجه مردم قرار گرفته است.
این شیوه نقاشی بر پشت شیشه تخت اجرا می شود. در زمان صفویه این نوع شیشه در اصفهان و در شیراز تهیه می شده است. لیکن به دلیل فقدان نمونه های نقاشی پشت شیشه دوره صفوی تاکید بر تولید این نوع نقاشی در آن دوران میسر نیست.
در قرن دهم هجری (۱۶ میلادی) با تاسیس سلسله صفوی دوران طلایی هنر ایران آغاز شد . لیکن از آن دوران آثار چندانی در دست نیست. پس از صفویه و در دوران افشاریه ترقی خاصی در هنرها مشاهده نمی شود.
با تاسیس سلسله زندیه و آغاز حکومت کریم خان زند بنیان گذاری کارگاه های بزرگ صنعتی از قبیل کارگاه های شیشه گری شیراز بنا نهاده شد. محصول شیشه این کارخانه کاملا سفید نبود. بنابراین هنرمندان این دوره در تهیه شیشه های رنگی متبحر بودند. ظروف شیشه ای به رنگ آبی تند، سبز تیره، زرد و خرمایی ساخته می شد و با ظرافت تزئین می گردید.
دوران افول سیاسی ایران در زمان قاجار، سبب شد که ایرانی برای احیای صنعت کشور و ایجاد کارگاه های مختلف و آموختن بلور سازی به مسکو و سن پترزبورگ بروند. قائم مقام فراهانی و امیر کبیر نقش بسیاری در تاسیس کارخانه های جدید داشتند.
یکی از محصولات این کارخانه ها در اصفهان، تهران و قم ساخت شیشه های تخت بود که برای نقاشی درب ویترای استفاده می شد. روش ساخت شیشه های تخت، سنتی و با دست و دارای کیفیت مطلوب نبوده است. تا آنکه در سال ۱۳۱۸ هجری شمسی در زمان پهلوی اول سلطنت شیشه های تخت با روش کششی در کارخانه شیشه ایران آغاز شد. نقاشی پشت شیشه در دوران زندیه به شهرهای جنوبی ایران رسیده و با مکتب گل و مرغ خانه های اعیانی را تزئین می نموده است و آنها را درگچ سقف ها و دیوارها همراه با قطعات آینه به کار می بردند.

از نقاشان به نام پشت شیشه در آن دروه آقا صادق شیرازی شاگرد علی اشرف نقاش معروف قرن ۱۲هجری شمسی بوده است. با شروع دوره فتحعلی شاه شیوه نقاشی صورت یا شبیه کشی بین نقاشان درباری و شبیه کش رواج می یابد و در این دوره نقاشی پشت شیشه به شکل مستقل اجرا می شود.
به طور کلی در دوران قاجار این هنر بین مردم محبوبیت یافته و نقاشان زیادی به این هنر پرداختند.