بررسی روش اجرای سقف های یوبوت
روش اجرای سقف های یوبوت
سقفهای یوبوت در اوخر قرن بیستم توسط مهندسین ایتالیایی ابداع گردید و به دلیل همزمانی کاهش حجم آرماتور و بتن مصرفی و نیز مقاومت لرزه ای مناسب با وجود دهانه های با طول زیاد، به سرعت رواج پیدا کرده و به تمامی دنیا معرفی گردید و در سال 1387 نیز مورد تایید مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن وزارت راه و شهرسازی ایران قرار گرفت.
قالبهای یوبوت موجود در ایران بسیار متنوع می باشد. زیرا شرکتهای مختلف تولید کننده این قالبها باتوجه به اشکالات اجرایی متفاوتی که در حین اجرا به آن برخورد کرده اند، به مرور زمان، موجب اصلاحات فنی این نوع قالبها شده اند. به عنوان مثال قالبهای اولیه بصورت تک لایه تولید می شد که بعد از مدتی استفاده از آن مشخص گردید این قالبها به دلیل ضخامت کم بعضی از آنها در هنگام اجرای عملیات آرماتوربندی زیر پا تغییر شکل داده و یا حتی دچار شکستگی می شدند و یا حتی کاملا با بتن داخل آنها پر میشد. به همین دلیل تصمیم بر استفاده از قالبهای دولایه و کاملا محفوظ گردید تا امکان نفوذ بتن به داخل آنها گرفته شده و همچنین مقاومت فشاری بالاتری را داشته باشند. نوع عاج های روی قالبهای جدید نیز باتوجه به شرکتهای مختلف متفاوت است. الیته باید به این نکته نیز توجه داشت که این عاجها در حقیقت فاصله انداز بین قالب و میلگردی است که باید توسط بتن پوشیده شود.
مراحل اجرای سقف های یوبوت
- قالب بندی :
قالب بندی سقفهای یوبوت همانند سقفهای دال بتنی، پس از اتمام اجرای ستونهای بتنی، بصورت یکپارچه و بوسیله قالبهای فلزی، چوبی، پلای وود و یا حتی کارتن پلاست با مقاومت بالا صورت می پذیرد. زیرسازی این قالبها باید به نحوی باشد که مقداری خیز به سمت بالا داشته باشد (میزان خیز عموما در نقشه های اجرایی مشخص می شود. مقدار تقریبی به ازای هر متر طول برابر 5 میلیمتر) تا هنگام بتن ریزی قالبها با وزن بتن بصورت تراز در بیایند. زیرسازی قالبهای یکپارچه نمیتواند فقط بوسیله جک انجام شود، بلکه باید توسط جک به همراه اسکافلد (چهارپایه) و یا داربست بندی صورت پذیرد.
- آرماتوربندی شبکه تحتانی و تیرها :
پس از تکمیل قالب بندی سقف و اطمینان از درستی آن، اقدامات لازم جهت آرماتوربندی تیرها، میلگردهای شبکه زیرین و آرماتورهای تقویتی و کنار بازشوها انجام می شود. این عملیات باید دقیقا در محل مشخص شده و مطابق نقشه های اجرایی با رعایت کاور استاندارد بتن صورت پذیرد. آرماتورهای شبکه زیرین نیز طبق نقشه به نحوی انجام می شود که مابین تمامی قالبهای یوبوت یک میلگرد وجود داشته باشد (معمولا فاصله بین میلگردها 20 سانتیمتر درنظر گرفته می شود).
- قراردادن قالب های یوبوت :
بعد از تکمیل آرماتوربندی لایه زیرین و تیرها، قالبهای یوبوت دقیقا مطابق نقشه های اجرایی روی سقف قرار داده شده و بندهای بین آنها بسته می شود تا قالبها به یکدیگر متصل شده و حرکتی نداشته باشند. فاصله بین هر قالب یوبوت 10 سانتیمتر و فاصله آنها از لبه های دال15 سانتیمتر باید رعایت گردد. پایه های قالب یوبوت معمولا دارای ارتفاع 7 سانتیمتری (بسته به نوع قالب 5 الی 10 سانتیمتر) است تا بتواند کاور بتنی لازم برای میلگردهای شبکه زیرین را تامین نماید. لازم به ذکر است قالبهای یوبوت برای دهانه های بسیار بلند با نظر مهندس محاسب می تواند بصورت دوبل نیز اجرا گردد.
- آرماتوربندی شبکه فوقانی :
در این مرحله و بعد از کنترل محل دقیق قالبها، عملیات آرماتوربندی شبکه فوقانی آغاز می شود. در این مرحله بازهم بادرنظر گرفتن نمره آرماتور و فاصله آنها طبق نقشه های اجرایی، آرماتوریندی اصلی و میلگردهای تقویتی انجام شده و درصورت لزوم، آرماتورهای برشی و سنجاقک های مابین آرماتور لایه فوقانی و تحتانی نیز بسته خواهد شد. سپس آرماتورهای فوقانی را به نحوی به قالبها با سیمهای مفتولی می بندیم تا امکان حرکت و بلند شدن قالبهای یوبوت در هنگام بتن ریزی کاملا از بین برود. پیشنهاد میگردد این عمل در فواصل 1 الی 2 متر صورت پذیرد.
- بتن ریزی :
حال سقف را بعد از انجام کنترلهای نهایی، بصورت فرضی باتوجه به وسعت آن به چند قسمت تقسیم مینماییم تا عملیات بتن ریزی را از یک سمت آغاز کنیم. این تقسیم بندی جهت جلوگیری از ایجاد درز سرد در حین بتن ریزی، بین بتن تحتانی و فوقانی صورت می گیرد. پس از ریختن بتن به ارتفاع 10 تا 15 سانتیمتر (ترجیحا روان کننده در این بتن استفاده گردد تا به راحتی فضای بین قالب های یوبوت را پر کند) در یکی از قسمتهای فرضی، عملیات ویبره زدن را تا بدست آوردن اطمینان از عدم وجود خلل و فرج مابین قالبهای یوبوت و همچنین رسیدن کامل بتن زیر آرماتورهای شبکه زیرین (با رعایت اصول ویبره زدن بتن) ادامه می دهیم و پس از آن بتن ریزی آن قسمت را تا رسیدن بتن به تراز روی کاور آرماتورهای فوقانی تکمیل می نماییم. همین مراحل را تا کامل شدن بتن کل سقف ادامه خواهیم داد.
با تایید مهندس ناظر و با رسیدن به گیرایی مدنظر بتن، میتوان جکها و قالبهای سقف بتن ریزی شده را باز نمود و اجرای سقف های بعدی را شروع کرد. ناگفته نماند باید جک های وسط دهانه ها و زیر تیرها را تا رسیدن به مقاومت نهایی بتن و در حین اجرای سقف فوقانی نگه داشته و تیغه چینی آن نیز تا رسیدن به مقاومت 28 روزه انجام نشود.
منبع : سایت کارگشا
دانستنیها