بررسی روش اجرای انواع مصالح جدا کننده فضاها (تیغه چینی)

جدا نمودن فضاها در ساختمان، بوسیله دیوارها صورت می پذیرد. دیوار عضوی است با ضخامتی کمتر نسبت به طول و ارتفاع آن که بصورت ممتد و یکپارچه فضاهای معماری یک ساختمان را از یکدیگر جدا می نماید. باتوجه به اهمیت اجرای صحیح دیوارها در ساختمان، سعی خواهیم نمود تا مراحل اجرای تیغه چینی را با مصالح مختلفی که در ایران بیشتر کاربرد دارد (مانند آجر، بلوک های سفالی، بلوکهای سبک سیمانی و گچی (مانند لیکا و هبلکس و کناف و 3D Wall) را بیان نماییم.

روش اجرای جدا کننده فضاها (تیغه چینی)

مصالح جداکننده فضاها در ساختمانهای امروزی بسیار متنوع شده و روز به روز در حال پیشرفت می باشد. از آجر به عنوان یکی از مصالحی که از قدیم الایام در صنعت ساختمان جهت جداسازی فضاها مورد استفاده قرار می گرفته، می توان نام برد که بدلیل وزن زیاد و سرعت اجرای پایین، امروزه کمتر مورد استفاده قرار میگیرد. به همین دلیل سعی شده تا مصالح جدا کننده به نحوی ساخته و تولید گردد تا هم دارای وزن پایینی باشد و هم سرعت اجرای آن افزایش یابد. ناگفته نماند در این سیر تکاملی نکاتی چون مقاومت مصالح در برابر زلزله و قیمت تمام شده نیز مدنظر تولید کنندگان قرار گرفته است.

نکات اجرایی دیوارها 

تیغه چینی با آجر :

تیغه چینی با آجر در نقاط مختلف ساختمان با ضخامتهای مختلفی اجرا می گردد. به عنوان مثال تیغه های جدا کننده داخلی را معمولا با ضخامت 10 سانتیمتر، تیغه های پیرامونی را با حداقل ضخامت 15 سانتیمتر و تیغه های حمال (باربر) را عموما با حداقل ضخامت 20 سانتیمتر اجرا می نمایند. تیغه های آجری بوسیله ملات های ماسه سیمان (با نسبت 1 قسمت سیمان به 6 قسمت ماسه) چیده می شوند. هنگام اجرای تیغه های آجری باید آجرها بصورت ممتد و در یک ردیف و بصورت کاملا شاقولی رو یکدیگر قرار گرفته و در انتها کاملا به سقف متصل گردد. با توجه به مقاومت پایین دیوارهای آجری در مقابل زلزله و وزن بالای آنها، جهت ایجاد استحکام بالاتر در مقابل بارهای جانبی زلزله و اتصال به ستونهای بتنی و فولادی سازه، می توان از کاشت میلگرد در لابلای رگهای دیوار، استفاده از وال پست ها و وال استرات ها و همچنین هشتگیر نمودن آجرها استفاده نمود و یا حتی می توان با استفاده از پلاسترهای گچی و یا سیمانی مقاومت دیوار را تا حدودی بالاتر برد.
زنجاب کردن آجرها قبل از اجرا یکی دیگر از نکاتی است که باید به آن توجه نمود. درصورت عدم انجام اینکار، آجرها بدلیل بافت رسی خود، آب داخل ملات مابین آجرها را کشیده و چسبندگی آن را از بین خواهد برد.

تیغه چینی با بلوک سفالی :

بلوکهای سفالی بطور معمول با ضخامت های 7، 10، 15 و 20 سانتیمتری و بصورت یک لایه (بدون فوم پلی استایرن) و یا دولایه (با فوم های پولی استایرن جهت ایجاد عایق صوتی و حرارتی) اجرا می گردد. مواد چسباننده بلوکهای سفالی به یکدیگر نیز مانند دیوارهای آجری، عموما ملاتهای ماسه سیمان است. بلوکهای سفالی بدلیل دارا بودن سوراخهای زیاد دارای وزن پایینی است و هنگام اجرای آن باید کاملا به سقف و دیوارهای جانبی بوسیله میلگرد و یا حتی در صورت نیاز نبشی متصل گردد.

یکی از مشکلات بلوکهای سفالی هنگام عبور دادن لوله های تاسیسات الکتریکال و مکانیکال مشخص خواهد شد، که مجبور به شیار زدن روی سفالها خواهیم بود. شیارها در بعضی از مواقع بخصوص در دیوارهای با ضخامت 7 سانتیمتر موجب سست شدن و یا حتی تخریب دیوار می گردد.تیغه چینی با بلوک سیمانی:ضخامت دیوارهای چیده شده بوسیله بلوکهای سیمانی نیز تا حدودی مشابه بلوکهای سفالی است و بوسیله ملاتهای ماسه سیمانی روی یکدیگر قرار می گیرند. بلوکهای سیمانی مورد استفاده در ساختمانهای امروزی، عموما بصورت سبک (ساخته شده با ملات سیمانی با پوکه های سبک مانند بلوکهای لیکا) ساخته می شوند تا موجب سنگین شدن ساختمان نشود. اتصال این نوع بلوک نیز به سقف و اعضای سازه ای باید بوسیله میلگرد و نبشی (وال پست) صورت پذیرد.

تیغه چینی با بلوکهای پایه گچی :

بولکهای پایه گچی، نسبت به بلوکهای سیمانی دارای وزن به مراتب پایین تری است. این بلوکها بوسیله ملاتهای گچی و یا چسب های ویژه (با توجه به نوع بلوک) به یکدیگر متصل می گردند. بسیاری از این نوع بلوکها مانند بلوکهای هبلکس را می توان به سادگی (توسط اره) به قطعات کوچکتر مورد نیاز در هنگام اجرا تقسیم نمود. این نوع بلوکها را بوسیله ملات گچی (این ملات که شامل چسب های مخصوص می باشد توسط تولید کنندگان بلوک های سبک بتن گازی AAC ارائه می گردد) می توان کاملا به سقف و دیوارها متصل نمود و به جهت دارا بودن سطحی صاف و صیقلی، پس از اجرای آن میتوان تنها با یک لایه نازک پوشش گچی، بستر مناسبی جهت رنگ آمیزی بدست آورد.

اجرای تیغه جداساز بوسیله کناف :

دیوارهای جداساز کناف، بوسیله قابهای فولادی سبک از جنس ورقهای گالوانیزه ساخته می شود و توسط صفحات گچی روکش دار بوسیله پیچ، دو طرف آن پوشانده می شود. اتصال قابهای فلزی به اعضای سازه ای ساختمان، توسط تفنگهای میخکوب و یا پیچ های سرمته صورت می گیرد. این نوع دیوار به جهت امکان عبور دادن تاسیسات مکانیکال و الکتریکال از میان آن و همچنین وزن پایین و سرعت اجرای بالا، برای ساختمانهای شهری بسیار مناسب می باشد. پس از نصب پنلهای گچی روی سازه های کناف، با اجرای یک لایه بتونه مخصوص کناف، تنها باید پوشش نهایی را باتوجه به کاربری مورد نظر روی آن (رنگ، کاغذ دیواری، دیوارپوش و یا هرنوع پوشش مورد نیاز) اجرا نمود.

اجرای 3D Wall (پنل سبک سه بعدی) :

این نوع مصالح جدا کننده فضا، از دولایه شبکه فولادی ساخته شده که دو طرف یک لایه فوم پلی استایرن قرار گرفته است. جهت اجرای 3D پانل، مانند تمامی مصالح جداساز ابتدا مسیر قرارگیری آنها را مشخص نموده سپس پنلها را در جای خود قرارداده و بوسیله میلگردهای مشخص شده در نقشه های اجرایی، آنها را به زمین و سقف و جداره های سازه ای اطراف متصل می نمایند. در صورت نیاز به استفاده از پروفیلهای عمودی و افقی، آنها را نیز در محلهای مشخص قرارداده و طبق نقشه های اجرایی، جوشکاریهای مورد نیاز آنها نیز انجام خواهد شد. پس از اطمینان از تکمیل اتصالات پنلها، ملات ماسه سیمان را که بصورت کاملا خمیری تهیه شده است، بوسیله پمپ های باد روی پنلها پاشیده می شود تا روی مش های فولادی پوشانده شود و دیوارهای ایجاد شده، بصورت کاملا مسلح درجای خود قرار گیرد. پس از پاشیده شدن ملات ماسه سیمان و پیش از خشک شدن، بوسیله شمشه، روی آن را کاملا صاف می نماییم تا سطحی مسطح جهت اجرای لایه نهایی فراهم نماییم. 3D Wall به جهت امکان عبور دادن لوله های تاسیسات در لایه پولی استایرن، عایق مناسب حرارتی و صوت، سرعت بالای اجرا، مقاومت مناسب و همچنین اتصال خوب با اعضای سازه ای، از مصالح مناسب جهت جدا نمودن فضاها در ساختمان می باشد.

 منبع : سایت کارگشا